Drie maanden maken het verschil!

Door coach: Lidy Geerts

Bijna 3 maanden geleden kwam ze voor het eerst bij mij. Uitgeput, down, geen perspectief, nergens zin in. Opgebrand oftewel burn-out. En maar blijven lachen. Ze kwam bij mij via de vitaiteitsgroep.

Haar werkgever, bedrijfsarts en de verzekeraar gaven haar de kans om samen met een coach, in dit geval ik, in 3 maanden volledig terug op de werkvoer te staan.Ze was al een paar maanden aan het modderen, dan weer werken, bleek toch te veel, dan weer thuis. Ze heeft verschillende dingen gedaan en geprobeerd. Zoals ze zelf zegt, symptomen bestreden. Van 0 naar 100 in drie maanden. Dat gaat niet zomaar, daar mocht ze wel wat voor doen.

• Feest want het is al bijna gelukt.
• Intensieve begeleiding gegeven, gericht op wat zij nodig heeft.
• Geen standaard programma, wel een stappenplan.
• Niet denken maar voelen.
• Ze denkt dat haar lijf rust nodig heeft, blijkt het bij nader onderzoek aandacht te zijn

Uitzoeken waar ze energie van krijgt. Tweekracht! Mooie kwaliteiten die ook gelijk bloot leggen wat de oorzaak van haar burn-out is. Iedereen heeft twee kernkrachten, hou je ze in balans dan leef je een fijn leven. Gebruik je de een en de andere niet of te weinig, dan schiet je door. En doorschieten in je ene kracht, proberen balans te houden met je hulpkrachten…. Dan is er geen evenwicht. Dat hield ze achteraf jaren vol. Totdat het niet meer ging ze viel en bleef liggen.In het begin ruimte voor rust. Noodzakelijk om je batterij weer een beetje op te laden. Uitzoeken wat ze anders kan doen, wat ze nodig heeft. Elke keer als ze dat ontdekt laad haar batterij een beetje meer op. Naar binnen keren, zoeken en voelen waar ze behoefte aan heeft, wat bij haar past! Hoe in te passen in haar leven, blijven voelen. Niet meer met symptomen aan de slag maar de oorzaak aanpakken!  …ook haar woorden ?Soms net even over de rand gaan, ervaren en voelen wat het met haar doet. Uitvinden welke overtuigingen haar in de weg staan. Regelmatig vraag ik: wat wil jij? Wat heb jij nodig? Hoe voelt dat? Met vallen en opstaan ontdekken wat haar weg is. Ervaren dat terugvallen erbij hoort en niet erg is, het belangrijkste is dat ze weer opstaat.Ik ben super trots op haar. Ik vind het heerlijk om met haar aan de slag te zijn.

• In 3 maanden terug op de werkvloer en zij haar leven terug.
• In 3 maanden ontdekken wat ze nu anders gaat doen.
• In 3 maanden een andere meer positieve kijk op zichzelf. Ze is een krachtige vrouw die heel veel in haar mars heeft, meer dan ze zelf beseft.Drie maanden maken het verschil!

Vier nieuw opgeleide toppertjes

De laatste vier door ons opgeleide M-BOC (master burn-out coaches) die wij aan ons mooie team hebben kunnen toevoegen.

• Susan van Loenen – Zundert
• Corine de Visser – Haarlem
• Nelleke Scholten – Nijkerk
• Marco van Barneveld – Malden (Nijmegen)

Het M-BOC certificaat is exclusief verbonden aan coaches van de VitaliteitsGroep.

Burn-out bij onze buren

Ingezonden door coach: José Hendrikx (Lommel België)

Burn-outcijfers blijven onrustwekkend stijgen: te veel stress en te weinig vertrouwen bij werknemers

Het aantal mensen dat langer dan een jaar thuiszit door een psychische aandoening, blijft stijgen. Eind 2017 waren er meer dan 140.000 mensen in dat geval, een stijging van 39 procent in vijf jaar tijd.

Onze coaches nabij de grens en woonachtig in België staan klaar voor de Nederlanders, werkzaam in België en alle Nederlandse bedrijven in België die kampen met uitval door Burn-out.

Een beetje burn-out….

Blog: Jan Willem van der Zee 

Wat is dat met burn-outs. Ik hoor regelmatig mensen zeggen dat ze een beetje burn-out waren. Mensen die burn-out hebben gehad, weten dat je niet een beetje burn-out kunt zijn. Dat het volkomen k&*% is. Wat ik ook vaak hoor is: ”Ik was niet echt burn-out, meer overspannen”. Dat kan natuurlijk, maar als je 6 maanden thuis bent geweest vraag ik me dat af. Waarom rust er eigenlijk een taboe op? Nou het zijn natuurlijk de ‘zwakkelingen’ die burn-out worden. (let op alle apostrofjes daar kom ik later op terug.) De ‘sterken’ zetten door en de ‘zwakken’ vallen uit.

Maar dat is dus juist niet zo. Het zijn juist de doorzetters die uitvallen. Ze horen vaak tot de beste krachten binnen een team. Ze zetten door totdat hun systeem ineens de voeten onder hun lijf vandaan slaat. En denk zelf maar eens aan collega’s in je eigen team. Iedereen ziet het al maanden aankomen, maar je kunt het je niet voorstellen bij deze ‘sterke’ collega.

Dan de ‘zwakke’ teamleden. Die hebben vaak wat. Ze ‘zeuren’ regelmatig over de werkdruk. Als ze even over moeten werken vragen ze gelijk compensatie en als het wat langer duurt melden ze zich een dag ziek. Als er weddenschappen zouden zijn op het werk(die zijn er natuurlijk niet toch?)   dan zijn het deze collega’s waarvan iedereen verwacht dat ze uit zullen vallen. Maar gek genoeg doen ze dat nooit langdurig.

Wat is het geheim van de ‘zwakken’? Ze geven sneller hun grenzen aan en zijn open over wat werkdruk met ze doet. Ze maken werkdruk bespreekbaar en krijgen daardoor steun in het vinden van oplossingen. Daarnaast gunnen ze zichzelf eerder rust zonder zich nutteloos te voelen. Dat is een kwaliteit die enorm helpt in het vermijden van een burn-out.

Zijn de ‘zwakken’ dan eigenlijk de ‘sterken’? Ik vind eigenlijk helemaal niemand de zwakke in dit verhaal. Ik vind dat we van de woorden tussen de apostrofjes af moeten. Al die woorden worden nooit uitgesproken, maar wel veel gedacht. Ik vind dat mensen open moeten kunnen zijn over werkstress en burn-out zonder schaamte of veroordeling.

Iedereen is een unieke combinatie van competenties en persoonskenmerken. Een sterk team bestaat uit verschillende mensen die elkaar aanvullen. Die combinatie is iets om te koesteren. Ook als er mensen vertrekken en nieuwe mensen aansluiten. In een goed team doen de leden moeite elkaar goed te leren kennen. In onze cultuur focussen we veel op sterke competenties en dat is goed. Maar het is belangrijk om ook elkaars valkuilen te kennen. Zodat je erop kunt letten en elkaar kunt helpen het beste uit het werk te halen. De één brengt bijvoorbeeld veel doorzettingsvermogen mee, maar heeft de neiging daarbij langdurig en destructief over de eigen grenzen te gaan. De ander heeft de kwaliteit om de eigen grenzen te voelen en te bewaken maar mag soms net iets langer doorgaan. Beiden kunnen iets van elkaar leren, maar nog belangrijker: Ze kunnen elkaar helpen de balans te houden. Het mooie is dat als we op elkaar letten een mooie droom uit kan komen: Nooit meer burn-outs. En nog mooier is dat we elkaar dan gaan verbazen omdat er in die gezonde teams verrassend mooie resultaten gaan ontstaan. Waarin iedereen af en toe even doorzet en ook iedereen af en toe even aan de rem trekt. Weg met die apostrofjes! Welkom openheid!

Het is een droom waarvan ik denk dat hij werkelijkheid kan worden als we allemaal willen. Ik heb vertrouwen in ons.

Jan Willem